නිර්වස්ත්‍ර කොලනිය

ඔන්න ළමයි තවත් පොඩි කතාවක්.... පහුගිය දවස්වල දාපු කතා ඔක්කොම ටිකක් විතර වල පැත්තට බර ඒවා කියලා කීප දෙනෙක්ගෙන්ම පැමිණිලි ආවා. ඉතින් මම හිතුවා වල් නැති කතාවක් හෙවත් නොවල් කතාවක් ලියන්න. බයිලා ඇති නේ. කතාවට බහිමු එහෙනම්. කලින්ම කිව්වා ඔන්න මේක හිනා යන කතාවක් නම් නෙවෙයි.


ඔන්න එක මනුස්සයෙක් ට්‍රිප් එකක් ගියා නිර්වස්ත්‍රව මිනිස්සු ඉන්න කොළනියකට. අර ඉංග්‍රීසියෙන් කියන්නේ Nudist Colony කියලා. ඉතින් නමින්ම තේරෙනවා ඇතිනේ ඔතන කොහොම තැනක්ද කියලා? ඒ කියන්නේ ඔතන ඉන්න හැම දෙනාම ඉන්නේ ඇඳුම් නැතිව..... හරි ආයිත් කතාවට එහෙනම්.

උසාවියට ගිය ආච්චී

ඔන්න ආච්චි කෙනෙක්ව උසාවියට කැදෙව්වා.

විත්තියේ නීතීඥයා: ඔයාගේ වයස කීයද ?

ආච්චී: මට දැන් 88ක් වෙනවා.

විත්තියේ නීතීඥයා: කරුණා කරලා ඔබගේම වචනවලින් කියනවද මොකක්ද උනේ කියලා ?

ආච්චී: මම ගිය සතියේ දවසක උදේ මගේ ගෙදර සාලේ තියෙන ඔන්චිල්ලාවේ මගේ පාඩුවේ වාඩිවෙලා පොඩි රෙස්ට් එකක් ගත්තා. ඒ වෙලාවේ තරුණ කොලු ගැටයෙක් වත්තේ වැටෙන රිංගලා ඇවිත් ඔන්චිල්ලාවේ මගේ ළඟ වාඩි උනා.

උණ්ඩ තුන

ඔන්න ඉතින් පොඩි කතාවක් කොටන්න තරම් විවේකයක් ලැබුනා. මේක මට ඊයකින් ලැබිච්ච එකක්. හරි ඔන්න එහෙනම් කතාව.

ඔන්න එක ගෑණු කෙනෙක්ට බබාලා තුන්දෙනෙක් ලැබෙන්න හිටියා. ඒ කියන්නේ තුන් නිවුන් දරුවෝ. දවසක් මේ ගෑණුකෙනා බැංකුවක් ගාවින් යනකොට සද්දයක් ඇහිලා හැරිලා බැලුවා. එයා දැක්කා මූණ වහගත්තු හොරුන් පිරිසක් බැංකුව කොල්ල කනවා කියලා. එයාට බයට කෑ ගැහුනා. මේකෙන් කලබල වෙච්ච හොරෙක් මේ ගෑණු කෙනා දිහාවට තමන්ගේ තුවක්කුව හරවලා තුන්සැරයක් වෙඩි තිබ්බා. ඔක්කොම වෙඩි ටික වැදුනේ මෙයාගේ බඩට.

සමහර දේවල් කොච්චර උත්සාහ කලත් තේරුම් කරන්න බැහැ...

ඔන්න එක බාර් එකක ටිකක් විතර මහළු ගොවියෙක් වාඩි වෙලා පැයක් විතර කාලයක් බිබී ඉන්නවා. ටික වෙලාවකින් එතනට ආපු යාලුවෙක් මේක දැකලා ටිකක් විස්තර හොයන්න ඕන කියන බලාපොරොත්තුවෙන් ගොවියාත් එක්ක කතාවට සෙට් උනා.

"මොකද බන් මේ වගේ ලස්සන දවසක උදේ පාන්දර බොන්න පටන් ගත්තේ ?"

"සමහර දේවල් කොච්චර උත්සාහ කලත් තේරුම් කරන්න බැහැ...." ගොවියා උත්තර දුන්නා.

"ම්ම්ම්ම්ම් මොකක්ද උනේ ඔච්චර අවුල් වෙන්න තරම්?" මිතුරා කුතුහලයෙන් ඇහුවා.

 "හරි, දැනගන්නම ඕනනම් මම කියන්නම්. අද උදේ මම ගෙදර පිටිපස්සේ වාඩිවෙලා එළදෙනගෙන් කිරි දොවන්න ගත්තා" මහළු ගොවියා තමන්ගේ දුක්බර කතාව පටන් ගත්තා. "කිරි දොවන භාජනේ පිරීගෙන එනකොට එළදෙන වම් කකුල උස්සලා භාජනේට පයින් ගැහුවා"

ටොමියා

ඔන්න කොල්ලෙක් ගියා එයාගේ පෙම්වතියගේ ගෙදරට, කෙල්ලගේ දෙමවුපියෝ හම්බ වෙන්න. මීට කලින් කෙල්ලගේ අම්මාවයි තාත්තාවයි හම්බ වෙලා නැති නිසා කොල්ල ටිකක් විතර බයෙන් බයෙන් තමයි ගියේ. ඉතින් කොහොම හරි ගෙදර සාලෙට වෙලා තමන්ගේ අනාගත මාමණ්ඩි, ඒ කියන්නේ කෙල්ලගේ තාත්තා එක්ක කතා කර කර ඉන්නකොට ටික වෙලාවකින් නැන්දම්මා හෙවත් කෙල්ලගේ අම්මා ඇවිත් කට්ටියට කෑම කාමරයට කතා කළා. කට්ටියම කෑම මේසෙට ගිහින් කන්න වාඩි උනා.

මේ අතරේ ගෙදර හිටපු බල්ලත් කොහෙන්දෝ ඇවිත් කොල්ලාගේ කකුල් දෙක ගාව දිගා වෙලා කට්ටියත් එක්කම කෑමට සෙට් උනා. ඉතින් කට්ටියම සතුටින් ආහාර අනුභවය ආරම්භ කළා

පුස්තකාලෙක කතාවක්

ඔන්න මම තව පොඩී කතාවක් දාන්නයි යන්නේ. ඇත්තටම මේක ගොඩක්ම පොඩි කතාවක්. පොඩියි කියන්නේ පොඩිම පොඩි එකක්. හරි පිස්සු කියෙව්වා ඇති නේ? ඔන්න එහෙනම් කතාව.

ඔන්න එක්තරා පුස්තකාලෙකට ආවා කොල්ලෙක්. මොකටද ආවේ කියල මමනම් දන්නේ නැහැ. ඉතින් මේ කොල්ලා ඇතුලට යනකොට දැක්කා කෙල්ලෙක් වාඩිවෙලා ඉන්නවා. එතන හිස් පුටුවක් තිබිච්ච නිසා එතන වාඩිවෙන්න හිතාගෙන ගිහින්, කෝකටත් කියල කෙල්ලගෙන් හෙමීට ඇහුවා,

"මේ මම මෙතන වාඩි උනාට කමක් නැද්ද ?" කියලා.

මේක අහපු කෙල්ල එකපාරටම මහා හයියෙන් "මොකා? තමුසෙත් එක්ක රැයක් ගතකරන්න? මම කවුරු කියලද හිතුවේ? ලජ්ජා නැතිව අහපු හැටි..." කියලා කියවගෙන කියවගෙන ගියා.

කොටස් හතරේ කතාව

යාලුවෝ දෙන්නෙක් ගොඩක් කාලෙකට පස්සේ එකිනෙකා මුණ ගැහුනා.

රොෂාන්: මචං මම කොටස් හතරක කතාවක් කියන්නයි යන්නේ. මතක තියාගනින් කොටස් හතරක්.

නිශාන්: එල කිරි. කියපන් කෝ.

රොෂාන්: හරි. ඔන්න පලවෙනි කොටස.

ඔන්න හස්බන් කෙනෙකුයි එයාගේ නෝනයි හිටියලු.දෙන්නා දවසක් පික්නික් එකක් යන්න ලෑස්ති වෙලා, ඕන කරන දේවල් ඔක්කොම පැක් කරන් තමන්ගේ වාහනේ යනවා. ඔහොම ටික දුරක් යනකොට පාර දෙපැත්තකට බෙදෙන තැනක් හම්බ උනා.

"හරි, අපි වම් පැත්තේ පාරෙන් යමු" හස්බන් කිව්වා.

"නෑ, අපි දකුණු පැත්තේ පාරෙන් තමයි යන්න ඕන" එයාගේ නෝනා කිව්වා.

නරකාදිය සහ සාන්තුවරයා...

"මචං, පොඩි ප්‍රශ්ණයක්.... සමහරුන්ට ගොඩක් සංකීර්ණ ප්‍රශ්ණ උනත් ලේසියෙන්ම විසදගන්න පුළුවන් වෙනවා.. ඒ වගේම සමහරුන්ට පොඩි පොඩි ප්‍රශ්ණ පවා ගොඩක් සංකීර්ණ වෙලා වතුර වීදුරුවක උනත් ගිලිලා මැරෙන තරමට පත් වෙනවා..." සිරිල් තමන්ගේ මිතුරාගෙන ඇහුවා.

"හිටපංකෝ මම උඹට කතාවක් කියන්න..."

ඔන්න එක කාලෙක ජීවත් උනා එක මිනිහෙක්.. අනුන්ට කරුණාව, සෙනෙහස දක්වන එක එයාගේ ආත්මයේ ගැඹුරින්ම තිබ්බා. කොච්චර තිබ්බද කිව්වොත් ඒ මනුස්සය මැරුණම කෙලින්ම දිව්‍ය ලෝකේ යාවි කියල හැමෝම හිතුවා... ඒ මොකද හැමෝම දැනන් හිටියා එයාට ඇත්තටම අයිති තැන එතනයි කියලා. එත් ඒ මනුස්සයා ඇත්තටම තමන් යන තැන ගැන හිතුවේ නැහැ. එයා හැම වෙලාවෙම බැලුවේ කාට හරි උදව්වක් කරලා සන්තෝසෙන් ඉන්න.

කොහොමින් කොහොම හරි එක්තරා කාලෙක මේ මනුස්සයටත් සිද්ද උනා හැමෝටම වගේ මේ ලෝකේ අතහැරලා යන්න. ඒ කියන්නේ මේ මනුස්සයා මැරුණා. ටික වෙලාවකින් එයා දිව්‍ය ලෝකයේ දොරටුව ළඟ දෘශ්‍යමාන උනා.

ව්‍යාපාරිකයා සහ ආදායම් බදු

ඔන්න එක දවසක ධනවත් ව්‍යාපාරිකයෙක්ට ලියුමක් ලැබුණා. දිග ඇරලා බැලුවම එයාට තේරුනා තමන්ව ආදායම් බදු දෙපාර්තමේන්තුවෙන් කැඳවා ඇති බව. මේක ලැබිච්ච වෙලාවේ ඉඳන් ඒ ව්‍යාපාරිකයා ගොඩක් කලබලෙන් පසු උනා.

කොහොම හරි යන්න ඕන නිසාත්, කිසි කරදරයකට පැටලෙන්න අකැමති නිසාත්, එයා තීරණය කළා කොහොම හරි අදාළ දවසේ ආදායම් බදු නිලධාරීන් හම්බවෙලා මොකක් හරි පිලියමක් යොදනවා කියලා.

ඉතින් කල්පනා කර කර ඉඳලා අන්තිමේදී තමන්ගේ ගණකාධිකාරිවරයා ලඟට ගිහින් විස්තරේ කිව්වා. කියලා ඇහුවා තමන් මොකක්ද ඇඳගෙන යන්න ඕන ඇඳුම කියලා.

"හරි, මෙහෙම කරන්න. ඔයා ගාව තියෙන කැතම ඇඳුම් ඇඳගෙන යන්න, එතකොට එයාල හිතයි ඔයා, එයාලා හිතන තරම් පොහොසතෙක් නෙවෙයි කියලා" ගණකාධිකාරිවරයා තමන්ගේ උපාය පැහැදිලි කළා.

මේ අදහස හිතේ තියාගෙන කෝකටත් නීතිමය උපදෙසුත් ගන්න ඕන කියලා ගියා තමන්ගේ නීතිඥයා හම්බ වෙන්න. එත් නීතිඥයාගෙන් ලැබුනේ හාත්පසින්ම වෙනස් පිළිතුරක්.

අච්චාරු

මේක ටිකක් අසභ්‍ය ගණයට වැටෙන කතාවක්. ගොඩක් කල්පනා කරලා අන්තිමේදී මේක දාමු කියල හිතිලා දානවා. ඔන්න මම කලින්ම කිව්වා මේක අසභ්‍ය ගණයට අයිති එකක් කියලා. කියෙව්වට පස්සේ මට බනින්න නම් ලෑස්ති වෙන්න එපා.....

මේක ඇත්තටම වෙච්ච සීන් එකක්. කේස් එක වෙලා දැන් අවුරුද්දක් විතර ඇති. මම මෙතන කියන කට්ටිය සමහරුන්ගේ ඇත්ත නම් පාවිච්චි කරන්නේ නැහැ. හරි, ඔන්න එහෙනම් කතාව.

ඔන්න දවසක් අපි කට්ටියක් සෙට් පොඩි කතාවක් දාගෙන හිටියා. මෙතන කට්ටිය කිව්වේ මම, තාරකයා (තාරක කිව්වට උගේ ඇත්ත නම වෙන එකක්. තාරක කිව්වේ උගේ කාඩ් එක), දුමියා, නිශාන් සහ රොෂාන්. ඉතින් අපි සෙට් වෙලා වල් පල් කතා කර කර ඉන්නකොට, ටික වෙලාවකින් ඔතනට සම්ප්‍රාප්ත උනා අපේ සෙට් එකේ ගෝතයා රවියා. ඌත් කොහොමින් කොහොම හරි අපේ කතාවට ප්ලග් උනා.

ඔයා නියමයි...

මේක ඇත්ත කතාවක් කියලා තමයි සඳහන් වෙලා තිබ්බේ. මේක සිද්ධ වෙන්නේ පැරීසියේ, අවුරුදු කීපයකට කලින්. කට්ටිය දන්නවනේ ඔය ඔපෙරා කියන තැන්, අර "ඔපෙරා හවුස්" කියන්නේ? මේ කතාව වෙන්නේ ඔය වගේ ඔපෙරා කියන තැනක.

ඔන්න එක්තරා සුප්‍රසිද්ධ ගායකයෙක්ගේ ප්‍රසංගයක් සංවිධානය කරලා තිබුනා මේ ඔපෙරා ශාලාවේ. විශාල මුදලක් අර ගායකයාට දීල තමයි කොන්ත්‍රාත්තුව අත්සන් කරලා තිබ්බේ. මේ ගායකයාගේ ප්‍රසිද්ධිය නිසාම විශාල පිරිසක් ප්‍රසංගය සඳහා ප්‍රවේශපත් ලබාගෙන තිබුනා. දවස් දෙකකින්ම ඔක්කොම ප්‍රවේශපත් විකිණුනා.

ඔන්න ඉතින් ප්‍රසංගය පැවෙත්වෙන දවසේ ඔපෙරා ශාලාව අතුරු සිදුරු නැතිව පිරී ඉතිරී ගිහින් තිබුනා. ඉතින් කොහොම කොහොම හරි, ප්‍රසංගයේ වෙලාවත් ලඟා උනා. හැම දෙනාම ගොඩක් ආසාවෙන්  බලං හිටියා තමන්ගේ ප්‍රියතම ගායකයා ඇවිත් තමන්ගේ ප්‍රියතම සිංදු ඉදිරිපත් කරනකන්.

ණයක් ගන්න පුළුවන්ද ?

හැමදාම විහිළු කතා, ආදර්ශමත් කතා ලිය ලිය ඉදලා එකපාරට හිතුනා, ඇත්තටම වෙච්ච කේස් එකක් දාන්න. මේක පහුගිය දවසක, මට මතක විදිහට පහුගිය සතියේ වෙච්ච කතාවක්. ඔන්න කතාව.

කතාවට කලින්, මේ කතාවට දායකත්වය සපයන නළු නිළි පිරිස ගැන හැදින්වීමක් කරලා ඉන්නම් කෝ. මේකෙදී සල්ලිකාරයාගේ චරිතය රඟපාන්නේ, ඒ කියන්නේ ණය දෙන්න හදන්නේ මම. ඔව් බොලව්, ආගන්තුකයා තමයි. ණය ඉල්ලන්න එන්නේ මගේ යාලුවෙක්. අපි ඌට කියමු "තඩි මල්ලි" කියලා. මම ඒ නම දැම්මේ, මිනිහ ටිකක් හොදට කන බොන නිසා පීප්පයක් වගේ ඇඟකට උරුමකම් කියපු නිසාමයි. ඔච්චරයි ඉතින් මේ කතාවේ ප්‍රධාන නළු නිළි (නිළියො නම් නැහැ තමයි) පිරිස. එහෙනම් ඔන්න කතාව.

ඔන්න මම පහුගිය සතියේ දවසක කාර්යාලයේ ඉන්නකොට, උදේ 10ට විතර කෝල් එකක් ආවා. බැලුවම තඩි මල්ලියා. මාත් බැලුවා මේ මොකෝ මූට ගොඩක් කාලෙකට පස්සේ මාව මතක් වෙලා තියෙන්නේ කියලා. ඉතින් කෝකටත් ලොකු කතාවකට ලෑස්ති වෙලා මාත් කෝල් එක ආන්සර් කළා.

ගෙම්බා

මේ  කතාවනම් ගොඩක් දෙනෙක් දන්නා, ඒ වගේම ගොඩක් දෙනෙක් අහලත් ඇති කතාවක්. ඒත් මම මේක බම්බා හන්දියේ දාන්න කියල හිතුවා. පොඩ්ඩක් හිතල බලලා හිනාවෙන්න පුළුවන් වෙයි කියලා හිතෙනවා.

ඔන්න කොල්ලෙක් ඉන්නවා ලු. පරිගණක මෘදුකාංග ඉංජිනේරුවෙක්, ඒ කියන්නේ සොෆ්ට්වෙයා ඉංජිනියර් කෙනෙක්. මෙයා නිවාඩු දවස්වල කලේ ලග තියෙන ගඟකට ගිහින් මාළු බාපු ඒක.

දවසක් මෙහෙම මාළු බාමින් ඉන්නකොට ඇහුනා සද්දයක් "මාව ගන්න, මාව ගන්න"...

ඉතින්  මෙයා තව ටිකක් ලං වෙලා බැලුවා මොකක්ද මේ සද්දේ කියලා. එයාට හිතුනා තමන් තමන් හීනයක් දකිනවා කියලා.... කෝකටත් කියලා තව ටිකක් විපරමින් බැලුවා මොකක්ද ඒ සද්දේ කියලා.

"මාව ගන්න, මාව ගන්න"

හැන්ද



ඔන්න එක මහත්තයෙක් රාත්‍රී ආහාරය ගන්න නගරයේ පිහිටි සුපිරිම ආපන ශාලාවකට ගියා. ගිහින් සුව පහසු තැනක තිබිච්ච මේසයක වාඩි වෙලා වේටර් එනකන් බලන් හිටියා. ඒ අතරේ මෙයා දැක්ක එතනින් ගිය තවත් වේටර් කෙනෙක්ගේ සාක්කුවේ හැන්දක් තියෙන එක.

 

ටික වෙලාවකින් තමන් වාඩිවෙලා ඉන්න මේසයේ සේවය කරන වේටර්වරයා ආවම තමන්ට ඕන කරන කෑම බීම ඕඩර් කරන අතරේදී දැක්කා මේ වෙටර්ගේත් සාක්කුවේ හැන්දක් තියෙනවා. ඉතින් කෝකටත් කියල වට පිට බලනකොට දැක්කා, මේ හෝටලයේ ඉන්න හැම වේටර්කෙනෙක්ගෙම සාක්කුවේ අර විදිහට හැන්දක් තියෙනවා කියලා.

 

ගොවියාගේ දුව

ඔන්න ආයිත් පොඩි විවේකයක් ලැබිලා පොඩි කතාවක් ලියන්න හිතුනා. හිතලා හිතලා අන්තිමේදී, ආදර්ශයක් ගන්න පුළුවන් කතාවක් ලියන්න ඕනෑ කියල හිතලා මේ කතාව ලියනවා. ඔන්න එහෙනම් කතාව.

ඔන්න  එක්තරා ගමක හිටියා තරුණ මහත්තයෙක්, ම්ම්ම් මහත්තයෙක් කිව්වට කොල්ලෙක් හරිද ? කොල්ලා ඉතින් බඳින වයසේ ඉන්න නිසා හොද කෙල්ලෙක් හොයල ආදරේ කරලා බදින්න තමයි හිතන් හිටියේ.

ඔහොම ටික කාලයක් යද්දී කොල්ලගේ හිත ගමේම හිටපු කෙල්ලෙකුට ඇදිලා ගියා. කොහොම කොහොම හරි හොයල බලද්දී කොල්ලා දැනගත්තා එයාගේ කෙල්ලගේ තාත්තා ගමේම වාසය කරන ගොවියෙක් කියලා. ඉතින් කොල්ලා හිතාගත්ත පපුව ඉස්සරහට දාල තමන්ගේ ආදරවන්තිය දෑත පතන්න.

සමාගම් ප්‍රතිපත්ති

ගොඩක්  කාලෙකට පස්සේ ආයිත් පොඩි විවේකයක් ලැබුනා අලුත් ලිපියක් ලියන්න. මොකක් ලියන්නද කියලා හිත හිත ඉන්නකොට මතක් උනා කලින් අහල තිබ්බ කතාවක්. මේක ගොඩක් කට්ටිය කලින්ම අහල ඇති. එත් ඉතින් ලියන්න ඕනෑ කියල හිතපු නිසා ඔන්න ලියනවා.


කූඩුවක්  මැද ලණුවකින් බැඳී කෙසෙල් ඇවරියක් එල්ලන්න. ඊට යටින් පඩිපෙලක් සකස් කරන්න. එනම් මෙම පඩිපෙළ නැග ගොස් කෙසෙල් අවරිය ලබාගැනීමේ හැකියාව තිබිය යුතුය. එලෙසම කූඩුව මැද වතුර මලක් (ෂවර් එකක්) සවි කරන්න. මෙම වතුර මලින් මුළු කූඩුවටම වතුර ඉසීමේ හැකියාව තිබිය යුතුය. දැන් මෙම කූඩුවට වදුරන් 5දෙනෙක් දමන්න.

ඔබත් පොහොසතෙක් ද ?

ඔන්න එහෙනම් තවත් ආදර්ශමත් කතාවක්... මේක සිද්ද වෙන්නේ ගොඩක් ධනවත් පවුලක.

ඔන්න එක කාලෙක හිටියා ගොඩාක් ධනවත් මනුස්සයෙක්. එයාට හිටියා පුතෙක්. දවසක් මේ ධනවතාට හිතුන තමන්ගේ පුතාව විනෝද ගමනක් එක්කන් යන්න. මේ විනෝද ගමනේ පරමාර්ථය උනේ දුප්පත් මිනිස්සු ජීවත් වන විදිහ පෙන්නන්න. විනෝද ගමනේ ගමනාන්තය ඉතා දුප්පත් පවුල් ජීවත් වන ඈත ගම්බද පලාතක්.

ඉතින් කොහොම කොහොම හරි සතියක් විතර මේ ගම්බද පළාතේ ඉතාමත් දුප්පත් පවුලක් ජීවත් වන ගෙදරක තමයි මේ දෙන්න නවාතැන් ගත්තේ. ඔන්න ඉතින් විනෝද ගමන අවසන් වෙලා ගෙදර යන අතරේ අර ධනවතා තමන්ගේ පුතාගෙන් අහනවා

ඉබි පවුලේ විනෝද ගමන

පොඩි නිවාඩුවකට පස්සේ හිතුනා තව ලිපියක් දාන්න...  දිගටම විහිළු කතා ලියන එකේ පොඩ්ඩක් ආදර්ශයකට ගත හැකි කතාවක් දාමු කියලා හිතලා තමයි මේක ලියන්නේ. ඔන්න එහෙනම් කතාව. මේ කතාව නම් ආච්චිලා හරි නාකි සීයලා හරි සම්බන්දයෙන් නෙවෙයි. කොටින්ම මේක ඉබි කතාවක්. සමහරු කලින්ම මේක අහලත් ඇති. අහල නැති අයට කියවන්නයි, කියවල තියෙන අයට ආයිත් මතක් වෙන්නයි මේ කතාව දානවා. ඔන්න කියවන්න.

ඔන්න එකමත් ඒක කාලෙක ඉන්නවා ඉබි පවුලක්. මේ ඉබි පවුලේ කට්ටියක් දවසක් කල්පනා කළා පොඩි විනෝද ගමනක් යන්න. ඉතින් ඔන්න ඉබ්බෝ කියන්නේ කොහොමත් ටිකක් විතර හෙමින් වැඩ කරන කට්ටිය නේ? ඉතින් ඒ ගොල්ලන්ට ඔය ගමන සංවිධානය කරන්න අවුරුදු 5ක් විතර වගේ පොඩි කාලයක් ගියා.

බේබද්දාගේ නිරීක්ෂණය

ඔන්න  ඒක ගෑණු කෙනෙක් සුපිරි වෙළඳ සැලකට (ඒ කියන්නේ සුපර් මාකට් එකකට) ගිහින් ගත්තලු,

කිරි ලීටර් 1 බෝතල් 1 යි,
බිත්තර 12 පැකට් 1 යි,
දොඩම් යුෂ ලීටර් 1 බෝතල් 1 යි,
ගෝවා ගෙඩි 1 යි,
කුඩු කරන ලද කෝපි කුඩු පැකට් 2 යි,
ශීත කරන ලද මස් ග්‍රෑම් 500 යි.

ආදරේ කරන්න හේතුව

ඔන්න  හැමදාම විහිළු කතා ලිය ලිය ඉදල එකපාරටම ටිකක් සීරියස් කතාවක් ලියන්න හිතුනා. මේක ඇත්තටම ඉස්සර මම අහල තිබ්බ කතාවක්. දැන් මේක ලියන්න හිතුනේ එක්කෙනෙක්ව මතක් වෙලා. අපි දෙන්න කතා කර කර ඉදිද්දී මම එයාට කිව්වොත් "මම ඔයාට ආදරෙයි" කියල එයා හැරෙන තැපෑලෙන්ම අහනවා "ඒ මොකද ඔයා මට ආදරේ ?" කියලා. දීපල්ලාකෝ ඕවට උත්තර. ඉතින් හැමදාම වගේ මට දීගන්න උත්තරයක් නැති වෙනවා. ඉතින් මට හිතුනා මේ කතාව දාන්න ඕන කියල. ගොඩක් කට්ටිය මේ කතාව කලින් අහල ඇති. කෝකටත් කියල ඔන්න එහෙනම් කතාව.

මගේ වයස කීයද ?

ඔන්න  තවත් නාකි කතාවක්... මේකේ එක ආච්චි කෙනෙක් ගැන තමයි කියවෙන්නේ.

ඔන්න එක ආච්චි කෙනෙක් තීරණය කළා ලු, තමන්ගේ උපන් දිනය දවසේ ඔය බියුටි කචල් කරන තැනකට ගිහින් තමන්ගේ මුණේ තියෙන ඔය රැළි එහෙම අයින් කරලා, පොඩි ෆේෂල් එකක් එහෙම දාලා පොඩ්ඩක් හැඩ වෙන්න. එයා ඒ වෙනුවෙන් රුපියල් 40,000 විතර වියදම් කළා. වැඩේ කෙරුණට පස්සේ තමන් ගැන පොඩි ආඩම්බරයක් ආව ලු හිතට.

රස්සාව

ඔන්න  එහෙනම් තව එකක්... මේක ඉතින් රස්සා සම්බන්ධ කතාවක්. මේක කියවලා කට්ටිය මාත් එක්ක තරහ වෙයිද දන්නේ නැහැ. මොකක් උනත් ඔන්න කතාව එහෙනම්.

ඔන්න ඒක මනුස්සයෙක්, ඇත්තම කිව්වොත් කොල්ලෙක්, ගියාලු තැපැල් කන්තෝරුවකට (අර පෝස්ට් ඔෆිස් කියන්නේ). ගියේ රස්සාවකට අයදුම් කරන්න. ඔන්න ඉතින් එදාම රස්සාවට අයදුම් කරලා ඉන්ටර්වීව් එකත් එදාම සෙට් උනාලු.

එකක් ඔයාට, එකක් මට

 ඔන්න ඈත පිටිසර ගමක උන සිද්දියක් තමයි මේක. ඔන්න ඔය ගමේ තියෙනවලු සොහොන් පිට්ටනියක්, ඕක වටේට ඉතින් වැටක් එහෙම ගහල තමයි ලු තිබ්බේ (වැට ගහල තිබ්බේ මොකටද කියලනම් මගෙන් අහන්න එපා, මැරිච්ච අය එලියට යන නිසා වෙන්න ඇති). ඉතින් ඔය සොහොන් පිට්ටනිය ඇතුලේ තිබ්බලු ලොකූවට වැඩිච්ච කොට්ටම්බා ගහක්.

ඔන්න දවසක් පොඩි ළමයි දෙන්නෙක් බාල්දියක් පිරෙන්න කොට්ටම්බා එකතු කරගෙන, ඔය කොට්ටම්බා ගහ යටට වෙලා තමන් ගාව තියෙන කොට්ටම්බා ටික බෙදාගන්න පටන් ගත්තලු.

"එකක් ඔයාට, එකක් මට. එකක් ඔයාට එකක් මට" කිය කිය එක ළමයෙක් කොට්ටම්බා ටික බෙදනවලු. ඔය අතරේ ඒ ළමයින්ගෙන් අත්හැරුන කොට්ටම්බා ගෙඩි ටිකක් රෝල් වෙවී ගිහින් අර වැට ගාව නැවතුනාලු.

මරණය

කලිනුත් නාකි කතාවක් මම ලිව්වා නේ.. ඔන්න තවත් සීයලාගේ කතාවක්. මේක සිද්දවෙන්නේ මහලු නිවාසයක. ඔන්න එහෙනම් කතාව.

ඔන්න එක මහලු නිවාසයක ඉන්නවා සිරා සීයා කෙනෙක් එයාට අපි කියමු ජෝන් මහත්තය කියල, ඔය මහලු නිවාසේම ඉන්නවා තරුණ නර්ස්ල ටිකකුත් ඔය සීයලව බලාගන්න. මේ නර්ස්ල සෙට් එකේ ඉන්නවා එක්කෙනෙක්, එයාට  තමයි අර මම කලින් කියපු සිරා සීයාව බලාගන්න භාර වෙලා තිබ්බේ. එයාගේ නම ජෙසිකා. ඔන්න ඕක තමයි දැන් කතාවේ බැක්ග්‍රවුන්ඩ් එක.

චාටර්ම වයස

ඔන්න එහෙනම් තවත් කතාවක්. මේක ටිකක් වයසක පොරවල් සම්බන්ධ කතාවක්. ඔය ඉතින් කවුරුත් දන්නවා නේ මෙයාල ඉදල හිටලා ඔය එක එක කතාවලට සෙට් වෙනවා කියල.

එක දවසක් වයසක සීයලා තුන්දෙනෙක් ලොකූ කතාවකට සෙට් වෙලා ඉන්නවාලු හොටෙල් එකක. කතාවේ මාතෘකාව උනේ "චාටර්ම වයස" මොකක්ද කියන එක. ඔන්න ඉතින් එක එක්කෙනා තමන්ගේ මතයන් ප්‍රකාශ කරමින් සිටිනවා.

"අවුරුදු 50 තමයි චාටර්ම වයස, හැමතිස්සෙම දැනෙනවා චූ කරන්න යන්න ඕන ඕන වගේ. ගිහින් ඉදගත්තම මුකුත්ම වෙන්නේ නැහැ. ඉතින් ආයිත් හැරිලා එන්න වෙනවා". ඔය විදිහට පලවෙනි එක්කෙනා අදහස් ප්‍රකාශ කළා.

පොහොසත් වීමේ රහස

ඔන්න තවත් කතාවක්. මේක ඇත්තටම ආදර්ශයක් ගන්න පුළුවන් සයිස් එකේ එකක්. ඔන්න එහෙනම් කතාව.

ඔන්න එක තරුණ ඉලන්දාරියෙක් ගියා හම්බ වෙන්න එක මහළු ධන කුවේරයෙක්ව. මෙයාට ඕන උනා මෙච්චර ලොකු සල්ලි කාරයෙක් උනේ කොහොමද කියල දැනගන්න. ඉතින් සතුටු සාමීචියකින් පස්සේ ඉලන්දාරියා ඇහුවලු මෙච්චර ලොකු ධනවතෙක් වීමේ රහස මොකක්ද කියල.

ඉතින් ඔය මහළු මනුස්සයා තමන්ගේ පැත්තකින් තිබ්බා ඉරිච්ච කබායක් පෙන්නලා තමන්ගේ කතාව පටන් ගත්තා.

"ම්ම්ම්ම් මට තාම අද වගේ මතකයි. 1950 මාර්තුවල, මගේ අතේ තිබ්බේ රුපියලයි... මම කල්පනා කලා මොකක්ද කරන්නේ කියලා. අන්තිමේදී මම මං ගාව තිබ්බා අන්තිම රුපියලින් ඇපල් ගෙඩියක් ගත්තා. උදේ ඉදන් මම ඒ ඇපල් ගෙඩිය පිහදාල පිහදාල කන්නාඩිය වගේ වෙනකන් පිහදම්මා. පස්සේ හවස මම ඒ ඇපල් ගෙඩිය රුපියල් 2කට වික්කා."

පවුල් ප්‍රශ්න

ඔන්න තවත් කතාවක් ලියන්න හිතුනා. මේකත් මට හීයකින් ලැබිච්ච එකක්. දාන්න හොදයි කියල හිතුනා නිසා දානවා.

ඔන්න බැදපු ජෝඩුවක් ඉන්නවලු, මේ දෙන්න ගොඩක් කල් ඉදල සතුටින් සමාදානෙන් තමන්ගේ පවුල් ජීවිතේ හොදින් ගතකරනවාලු. මේ දෙන්න අතරේ පොඩි අවුලකට තිබ්බේ මිනිහට තිබ්බ ප* ප්‍රශ්නේ තමයි, හැමදාම උදේට ගෑණු කෙනා ඇහැරෙන්නේ හෙන පුපුරනවා වගේ මහා හඩින් මිනිහ අරින ප* සද්දේ ඇහිලා, හුස්ම ගන්න නැගිටින්නම වෙනවා නේ. හැමදාම උදේට ඉතින් පින්සෙන්ඩු වෙවී නැගිටලා දෙහි කපලා තමයි අනික් වැඩ ටික කරන්නේ. ඉදලා ඉදලා බැරිම තැන ගෑණු කෙනා කිව්වා මිනිහට "තමුසේ ගිහින් දොස්තර කෙනෙක් හම්බ උනොත් හොදයි, නැත්නම් තමුසේ ඔය කරන වැඩෙන් දවසක තමුසෙගෙ ඇතුලේ තියෙන ඒවත් එලියට ඒවි". මේක අහපු මනුස්සය කියනවා "ඕක ඒ හැටි ගණන් ගන්න එපා අනේ, එහෙම ප්‍රශ්ණයක් වෙන්නේ නැහැ. ඕක සාමාන්‍ය දෙයක් නේ"

පොඩි එකාගේ කතාව

මේක ඇත්තටම මට ඊයකින් ආපු එකක්. කලින් කියවල තිබුනානම් සමාව භාජනය කරත්වා. පොඩි කතාවක් ඒත් හිතට ගන්න දෙයක් තියෙන කතාවක. ඔව් ඔව් අර කියන්නේ “මොරාල් ඔෆ් ද ඉස්ටෝරි” කියල. ඔව් අන්න එක තමයි. එහෙනම් කෙලින්ම කතාවට බහිමු කෝ.

මේක උනේ එක්තරා නගරෙක හිටපු අබිත්තන් කොලු පැටියෙක් ඉන්න පවුලක. පවුලේ ඉන්නේ අම්මයි, තාත්තයි මේ පොඩි එකයි. දවසක් මේ පොඩි එකා තාත්ත එක්ක ගියාලු shopping කරන්න. ඒ ගමන්ම ඉතින් park එක පැත්තටත් එක්කන් ගියාලු. කොහොමින් කොහොම හරි හවස් උනාට පස්සේ පොඩි එකා තාත්තගේ අතේ එල්ලිලා ගෙදර ආවලු. මහන්සිය හින්ද තාත්ත පොඩි wash එකක් දාගන්න ගිය අතරේ පොඩ්ඩ කුස්සිය දිහාවට ගියාලු අම්ම මොනවාද කරන්න බලන්න. අම්ම ඇහුවලු “කොහොමද පුතා අද දවස? මොනවාද කලේ තාත්ත එක්ක?”. පොඩි එකත් ඉතින් කල්පනා කර කර ඉදල කිව්වලු “Shopping කරනකොට තාත්ත තනියම මාත් එක්ක තමයි හිටියේ, ඒත් Park එකට ගියාම තාත්ත මාත් එක්ක සෙල්ලම් කලේ නැහැ” කියල. ඉතින් අම්මත් අතෑරියේ නැතිලු, ඇහුවලු “ඒ මොකෝ පුතා” කියල. “නෑ අම්මි, අර අපේ එහා වත්තේ ඉන්න රෝස්මරි ආන්ටිත් ඇවිල්ල හිටිය නේ Park එකට, තාත්ත එයා එක්ක කතා කර කර ඉදල කොනේම තියෙන පඳුර ඇතුලට ගියා, මාත් ඉතින් බලන්න ගියා. එතකොට රෝස්මරි ආන්ටි අත උඩට ඉස්සුවා, තාත්ත එයාගේ ගවුම ගැලෙව්වා, රෝස්මරි ආන්ටිත් තාත්තගේ Shirt එක ගැලව්වා”. ඔහොම කියන යන අතරේ අම්මගේ ටිකිරි මොලේට මීටර් උනා මොකක්ද වෙලා තියෙන්නේ කියල. ඉතින් හොද වැඩක් කරන්නම් කියල, කිව්වා ලු “පුතා, හරි දැන් ගිහින් Wash එකක් දාගන්න, අපි ඔය කතාව හෙට ආච්චි අම්මල රෑ කෑමට ආවම කියමු”. ඉතින් පොඩි එකත් හා කියල ගිහින් Wash එකක් එහෙම දාගෙන දොයිය ගත්තලු.

සල්ලි ගන්න

මේක මගේ බුදු ෆිට් එකක් බ්ලොග් එකකට ලියපු කතාවක්, උගේ අවසර ඇතුව මගේ බ්ලොග් එකේ පලවෙනි වැදගත් පොස්ට් එක විදිහට දානවා

හරි, ඔන්න එහෙනම් උගේ වචනවලින්ම කතාව.

මේක ඉතින් පහු ගිය කාලෙක වෙච්ච කතාවක්. අගේ කරන්නේ නැතිව කෙලින්ම කතාවට බහින්නම්කො.

ආරම්භය

මගේම කියල Blog එකක් පටන් ගන්න ගොඩක් කල් ඉදලා ලොකු උවමනාවක් නම් තිබ්බා. එත් ඉතින් ඕව ලියන්න තේරෙන්නේ නැති නිසා ඕක ගැන හිතෙන හිතෙන වෙලාවට ඕක අමතක කරනවා.

පහුගිය දවසක මට මේක පටන් ගන්න සිද්ද උනා, මොකද කෙනෙක් දිගටම බල කරපු නිසා. කොහොමින් කොහොම හරි බ්ලොග් එකක් මාත් පටන් ගත්තා....

බම්බා හන්දිය, ඉදල හිටලා චාටරේ ගහල යන්න සෙට් වෙන තැන.

ඉතින් ඔන්න ඔහොමයි මේ Blog එක පටන් ගන්න හිතුවේ. මට කොච්චර කල් මේක කරන් යන්න පුළුවන් වෙයිද දන්නේ නැහැ..... බලමු ඉතින්... :)

ආගන්තුකයා